autoryte|t

m (G autorytetu) 1. sgt (prestiż) authority, standing

- cieszyć się autorytetem to have considerable standing

- zdobyć autorytet to gain authority a. respect

- podkopać a. podważyć czyjś autorytet to undermine sb’s authority

- powoływać się na czyjś autorytet to cite a. quote sb as an authority

2. (osoba, instytucja) authority

- był autorytetem w dziedzinie prawa administracyjnego he was an authority in the field of administrative law

- przestał być autorytetem dla otoczenia he lost all (his) standing a. authority with those around him

- żaden z niego autorytet he’s no authority

- upadek dotychczasowych autorytetów the collapse of previously recognized authorities

- Pismo Święte nie może być autorytetem w dziedzinie nauk przyrodniczych the Bible cannot be regarded as authoritative in the study of natural science